الگوی اختلالات زبانی در بیماران آسیب دیده مغزی: شواهدی از بیماران دوزبانه کردی-فارسی

مقدمه: اختلالات زبانی اعم از تولیدی و درکی در وجوه متفاوت زبان، در بیماران آسیب دیده مغزی به چشم می‌خورد. بررسی و تحلیل این نوع اختلالات می‌تواند در درمان بهتر و سریع تر این بیماران مؤثر واقع شود. این مطالعه با هدف بررسی و تعیین نوع آفازی در بیماران دو زبانه کردی- فارسی آسیب دیده مغزی(CVA) و بررسی الگوی بازگشت زبانی در دو زبان صورت گرفته است. مواد و روش‌ ها: در این مطالعه به منظور بررسی و تعیین نوع اختلالات زبانی دربیماران آفازی دو زبانه کردی-فارسی، آزمون زبان ‌پریشی افراد دو زبانه(BAT) که در دو گونه فارسی و کردی تنظیم شده است، مورد استفاده واقع شده است. آزمودنی‌ های این پژوهش شامل سه بیمار آفازی دو زبانه کردی-فارسی می‌باشند که کردی زبان اول و فارسی زبان دوم آن ها بوده است که به علت(CVA) و آسیب در نیمکره چپ مغز مدتی در بیمارستان بستری بوده-اند. در این پژوهش از سه نفر فرد سالم و طبیعی که سابقه هیچ گونه اختلال روانی و یا آسیب مغزی نیز نداشته ‌اند، به عنوان گروه کنترل استفاده شده و نتایج و داده ‌های حاصل از عملکرد این دو گروه مورد بررسی مطالعه و ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌های پژوهش: بر اساس یافته‌ های حاصل از این پژوهش بیماران بیشترین اختلال زبانی را در حوزه تولید زبانی و تکرار داشتند. تولید این بیماران تلگرافی، شامل کلمات محتوایی بود و تکواژهای نقشی در گفتار آن ها اغلب محذوف بود، توانایی تکرار هم در این بیماران بسیار ضعیف بود، در حدی که قادر به تکرار هیچ جمله‌ا‌ی نبودند، برعکس قابلیت درک زبانی در آن ها بسیار خوب و بالاتر از حد متوسط بود. نیمرخ زبانی این بیماران در هر دو زبان کردی و فارسی تقریباً یکسان بوده و الگوی اختلالات و بازگشت زبانی در هر دو زبان تفاوت چندانی با هم نداشته‌‌ اند. بحث و نتیجه‌گیری: نوع اختلال آفازی در بیماران دو زبانه کردی-فارسی که در نیمکره چپ دچار آسیب بودند بر اساس داده ‌های حاصل از آزمون زبان ‌پریشی افراد دو زبانه در هر دو زبان بروکا تشخیص داده شد و الگوی بازگشت زبانی نیز منطبق بر الگوی موازی بوده است